Hobby je dan nog wel? Schiet je nog wel 's wat voor jouw eigen plezier?
Ad schreef:
> Ik ben verslaafd aan het vak, maar een mooi beroep met veel
> voldoening is het niet.
Dat vind ik nou zo jammer. Een beroeps die het niet uit voldoening doet.
Ik wens je bij deze een toe een amateur te worden(wel in de goede zin des woords), ik gun het een ieder een goed beroepsfotograaf te zijn.
Liever een amateur die het met plezier doet, dan een beroeps hoe goed die ook is, het alleen maar doet om zijn hypotheek af te lossen.
Ehhh… da's neem ik aan niet netto ;-)
Om even te reageren op alle berichten:
Het lijkt me fantastisch om van mijn hobby (=fotografie) mijn beroep te kunnen maken. Feit is echter dat ik nu een goedbetaalde baan heb (zeg maar 35 mille per jaar) en dat ik terdege besef dat het niet makkelijk is om met foto's knippen jezelf en je gezin te onderhouden.
En tóch blijft het kriebelen. Ik heb nog nooit iets voor geld gedaan, ook een beetje uit angst voor het niet kunnen nakomen van de verwachtingen die je dan schept. Wel maak ik af en toe foto's voor vrienden of voor het orkest waar mijn vrouw in speelt. De reacties zijn dan vrijwel uitsluitend positief.
Omdat leuk glas hardstikke duur is, hoop ik dit natuurlijk voor een deel terug te verdienen door toch iets voor mijn tijd en inspanning te gaan vragen. Hoe zouden jullie dit dan aanpakken? Toch iets (semi)professioneel opzetten en dan buiten werktijd om doen? Zou dat iets zijn? En met welke apparatuur kom je dan nog ‘weg’?
Groot beginnen en zo aan klanten en bekendheid komen, of juist klein houden en hopen dat het van daaruit groeit?
Een goede vriend van mij woont in de USA, California/Nevada, en inderdaad er wordt daar nog als fotograaf echt geld verdient, maar dan moet je heel specifiek werken, op de opdracht af dus. Hij werkt nog regelmatig met zijn 120 film en de hasselblad in zwart-wit, kikken dus, voor mij als echte DOKA-werker. Daar pak je op een 24x30 zwart-wit afdruk, even 120 usd, niet veel naar euro, maar toch, passe-partout en een mooie lijst, 400 usd en volgens algemeen gebruik in Los Angeles, contant afrekenen bij aflevering en geen geneuzel van “ wij maken het bedrag wel even over” en dan 3 tot 6 maanden wachten.
Oh ja, is de starter van dit onderwerp, van zijn stoel gevallen? Ik zie geen berichtn meer van hem terug. Misschien gelijk de hoop op gegeven om te beginnen!
Woelders, laat je niet ontmoedigen, heb jij misschien de juiste hoek gevondenn om alsnog de komende tijd als prof geld te verdienen pak je kans en ga ervoor, heb jij geen juiste invalshoek, verdien dan je geld als fotograaf erbij in de hoek van de freelance, leuk zakgeld en je kosten van je cameraappartuur haal je eruit.
Joopc
Beste Tob,
Dankjewel voor de bemoedigende woorden, echter zoals ik vertelde is het wel een verslavend beroep.
Het is een mooi vak.
Maar het uitoefenen is vaak niet bevredigend.
Daarbij speelt eigenlijk de beloning wel de grootste rol.
Als ik een reportage heb gemaakt voor iemand ( geen trouwreportage want dat doe ik niet) en ik hoor vervolgens “ wauw… ben ik dat” , dan is dat uiteraard altijd weer geweldig om mee te maken.
Het probleem is echter dat de waarde van dat “wauw ” in geld uitgedrukt niet veel waard is.
Mischien achteraf wel.
Maar men begint er niet aan als het moet kosten wat het eigenlijk kosten moet.
Weet je zeker dat je deze post als spam wil rapporteren aan de beheerder?
Deze post wordt als spam gerapporteerd aan de beheerder van het forum. Bedankt!
Weet u zeker dat u dit topic wil verwijderen?