“Beetje meer theoriekennis kan geen kwaad.”
Zo, wie is meneer of mevrouw Votovilozoov dan wel niet, de nieuwe Paul Huf, de winnaar van de World Press Photo?
Luister, we fotograferen allemaal omdat we het leuk vinden en daar horen wat mij betreft geen waardeoordelen bij. Sommigen benaderen fotografie alsof het een exacte wetenschap is.
Ik ken mensen die alles van sluitertijden, diafragma's en ISO-waarden weten en die spullen hebben waar je bek van openvalt, maar die niet per definitie betere opnamen maken dan de huis-tuin-en-keukenfotograaf. Het gaat natuurlijk óók om het zien! Kijken wáár het licht valt, de juiste timing voor hét moment enz. Dat is meer een kwestie van gevoel en naar mijn idee belangrijker dan diafragma zus of zo. Als ik al die theoretische kennis wil leren beheersen ga ik wel de fotovakschool volgen. Zonder al die theorie - ik weet heus wel iets - ben ik toch een aardig eindje gekomen, met publicaties in verschillende bladen en een klus voor de Gamma. Die laatste was een foto die nog was gemaakt met een Canon Powershot compactcameraatje, mijn eerste digitale toestel, met 2.0 miljoen pixeltjes…. Waar gáát het dan over? Thuis heb ik een ingelijste foto van een Porsche met landhuis erachter. Gemaakt in Culemborg, door een opening in de stadsmuur, met diezelfde Powershot. Formaat was origineel 1024 x 768 en ik heb hem nog iets laten uitvergroten ook; gewoonweg een schitterende plaat, al zeg ik het zelf. Het gaat om het doel waar de foto uiteindelijk voor bestemd is. Is het bedoeld voor internet, dan zou ik niet weten waarom je hem zo idioot groot moet schieten.
Is het om aan de muur te hangen, dan fotografeer ik uiteraard wél op het maximale formaat.
Er zijn ook legio professionele nieuws- en sportfotografen bij wie de voorkeuzeknop niet van de Auto afkomt. Dan kies ik nog liever voor de P!
Rob P.