Autodidacten kunnen fantastisch mooie dingen, ik ben in veel dingen autodidact en ik doe het niet slecht. Ik heb mezelf leren mozaieken, een mooie tafel mee gemaakt, hartstikke leuk maar zeker niet prof en ongetwijfeld kan ik er nog een hoop over leren, maar ik vind het goed zo.
Klassiek gitaar en een specialiteit in Barokmuziek leer je echter niet even zelf, dat leer je van de meesters en ik leer het weer aan mijn leerlingen waar in in sommige gevallen jarenlang intensief mee werk. Schijnbaar doe ik iets goed als mijn leerlingen studiebeurzen krijgen en aangenomen worden voor vervolgstudies.
Ik kom echter tegen; mensen die denken dat ze het allemaal wel ‘even’ zelf aanleren en dat ik dan ‘even’ de puntjes voor ze op de i mag zetten. Zo werkt het met met Klassiek Gitaar in ieder geval NIET. Ik geef al mijn liefde en energie voor de muziek graag door aan mijn leerlingen maar verlang dan wel dat ze zich ‘in mijn handen kunnen leggen’. Die goedbedoelende autodidacten (uitzonderingen daargelaten) voelen zich maar al te vaak te vergevorderd om twee stappen terug te doen en de basis goed onder de knie te krijgen, en maar klagen dat het niet zo goed klink of dat ze liever geen noten willen lezen.
Fotografie heb ik mezelf aangeleerd en het is leuk, ik ben er goed in maar ik heb nog zo enorm veel te leren. Daarom neem ik straks les en luister ik gewoon naar hoe iemand me kan helpen te verbeteren. Een leerproces betekent ook dat je je ego over je eigen stijl even aan de kant laat staan om nieuwe dingen te kunnen leren.
Maar goed, voor de vrouw van Jeroen; neem even wat lesjes en ga daarna vrolijk verder, dat gaat zo veel sneller en efficienter dan zelf modderen.